داشتم راه می رفتم توی خونه یه کتاب دیدم.
اسمش ، پرسش و پاسخ ، از دیباک چوپرا، .کتاب و باز کردم .....یه صفحه اومد با این سوال:

به نظر شما پس از مرگ چه بر سر حیوانات اهلی ما می آید؟

هیچ تصوری از این سوال ندارم.
شاید چون هیچوقت حیونی نداشتم.نمی دونم. ولی اصلا یه سوالایی.....بعضی هاشونم جالبه

اما سوال من هم توش هست.

ایا سرنوشت ما از پیش تعیین شده یا آزادی و.اختیار داریم؟

همه می گن انسان اختیار داره.قبول ،به نظر من یه جبر عمومی وجود داره.ببنید.
هیچ آدمی حق انتخابی برای جایی که به دنیا می یاد نداره.محیط آدما جبره.
مقایسه کنید یه بچه 11 ساله که الان توی مثلا ژاپنه، با یه بچه 11 ساله عراقی؟.....
چیزهایی که یه بچه باید توی این سن داشته ....
سلامتی آموزش تا آینده دل خواه خودشو داشته باشه......یکی داره یکی نداره.این تاثیر می زاره....
این یه جبردرست و حسابی نیست؟.
آره آدمهای هستند.که با تلاش به محیط غلبه می کنن.اما با این حال زمان از دست می دن.
اما در عمل چند نفر این طوری هستند؟ خیلی ها اگه توی محیط خوب قرار بدی خوب میشن پیشرفت می کنن.توی محیط بد باشن ،زندگی بدرد نخوری پیدا می کنن
البته باز یه نفر به هم گفت، این بد و خوبی و تو می گی. شاید همون بچه عراقی یا افریقایی خیلی احساس خوبی داشته باشه.....این تعریف توه از خوشبختی و بدبختی.
اما من گفتم کجای گرسنگی خوبه؟ کجای مریضی خوبه؟

اما جواب دیباک چوپرا:

بیشتر مردم در جهانی از پیش تعیین شده زندگی می کنند و در زندان شر طی شدن های گذشته هاشان حبس شده اند .تنها انسان کاملا از جهل رها شده دارای اختیارکامل است.با این حال وقتی ما وارد سفر معنوی خود می شویم،شروع به گشودن دروازه امکانات نامحدود می کنیم و جبر جای خود را به اختیار می دهد.