--------

داوري کردن در کار شما از روي لغزشهايتان چنان است که فصل ها را به سبب گذران بودنشان ملامت کنند.
اري شما يک اقيانوس بي کرانيد... و وقتي کشتيهاي سنگين در ساحل هستي شما به گل مي نشينند و به ناچار در انتظار مد آب مي مانند...باز شما همچون اقيانوس نمي توانيد شتاب کنيد و مد آب را پيش از آمدن فرا خوانيد...


اگر شما را به قياس کمترين کارتان بسنجند..چنان است که بخواهند قدرت اقيانوس را از روي کفها و حباب هاي نا توان قياس کنند....


چه جالب بود......مرسي خليل جبران...:)